Huntenpop – weersomstandigheden bepalend voor familie uitje

tekst: Silvia Deurwaarder
foto’s: Monica Duffels

De vierentwintigste editie is een sterke opwarmer naar het jubileum toe van dit kleinschalige festival, wat nog steeds door vrijwilligers wordt georganiseerd. Voor de meesten is Huntenpop het laatste buiten festival van de zomer.

Met een nieuwe indeling van het Drupark in Ulft, oogt het festival ruimer. Meer ruimte biedend rond het grote podium, sfeervol omlijst door kraampjes, eet tentjes en diverse tenten. Ook kan je een Human Rights Tattoo laten zetten.

Op de vrijdag is het feest van start gegaan met diverse Tribute bands en DJ’s. Ook lokale acts uit de Achterhoek zijn niet vergeten, zoals Magic Fish en Scrum. De dag begint zon overgoten, al vroeg drommen veel gezinnen samen voor de bekende opener.

Velen zijn op de fiets, het blijft toch een lokaal evenement. Door de grote namen reizen meer fans af, van Limburg tot Friesland. De hele dag zullen diverse groepen zich afwisselen voor het hoofdpodium.

Om twee uur opent BLØF het festival. De Zeeuwen hebben de afgelopen maanden een intensieve theatertour verzorgd door het hele land. Daarnaast zijn ze organisator van het eigen Concert At Sea, dit jaar gastheer voor James Morrison en vele nationale bands.

Na de zomervakantie, ziet de band er tropisch uit met zonnebril en vrolijke shirts, waar de felle blouse van drummer Norman Bonink eruit springt. Vol goede moed trapt de band af met ‘Later Als Ik Groter Ben’  en dat brengt meteen de vele families in beweging, al hossend en zingend.

Paskal Jakobsen oogt wat afstandelijk met zonnebril op, al gaat die bij het tweede nummer al af. Zijn onvoorbereide welkomswoord met wat hakkelend “ik verwacht dat jullie nog geen bier op hebben, maar er zullen er vast nog veel volgen!” komt wel echt over. Toch blijven zijn praatjes tussendoor wat stuntelig. Misschien moet de band nog wakker worden, later die dag hebben ze nog een tweede optreden in Almere gepland.

‘Hou Vol Hou Vast’ en ‘Dansen Aan Zee’ zijn de eerste meezingers, waar de meerstemmigheid van de band wat minder tot zijn recht komt op een luid festival, waar het vooral om de gierende gitaren draait.

De diversiteit op het veld, doet verbazen. Of het nu het vals zingende jongetje achter mij is van veertien, die totaal los gaat op ‘Alles Is Liefde’ of het tachtigjarige echtpaar, dat wat verdwaasd voor zich uit kijkt en alles daar tussenin.

Halverwege de set komt de band op stoom, door de grote interactie met de massa. Bij de laatste drie toegiften gaat het dak eraf, dan staat Huntenpop te springen op ‘Hier’ en ‘Holiday In Spain’ wat een dynamische duet tussen Paskal Jakobs en pianist Bas Kennis wordt, die bij het tweede nummer klaagt over een zere vinger: de vakantie is duidelijk weer voorbij!

Nieuw aan de linkerkant van het hoofdpodium, is de 3FM Serious Talent tent (vroeger de mainstage), waar veel Nederlandse acts de revue passeren. Beginnend met Dirty Denims vol stomende rock. Wanneer de frontvrouwe met gitaar de tent door spurt, heeft ze iedereen op de hand. Rauw, hees en pittig klinkend als Guns N’Roses. De logge gitaar riffs passen daar prima bij, toch is het geheel onverwacht vrolijk.

Een jonge band die gretig overkomt, veel energie gevend en ook nog met de nodige dosis talent. Geen wonder dat de tent flink vol staat. Voeg daarbij een zangeres met natuurlijk charisma, die niet schroomt om een keel op te zetten zoals bij het laatste nummer ‘Famous’. Een goede eerste indruk is altijd het belangrijkste, deze dames en twee heren zijn daar zeker in geslaagd.

Op de mainstage zijn de Tenement Kids begonnen aan hun set. De lokale band, inclusief achtergrond zangeressen en een Hamond orgel, heeft duidelijk een binding met de achterhoek en niet alleen qua accent. De fanbase is niet groot, maar de covers slaan goed aan. Inmiddels zijn vele campinggasten ook wakker en komt het terrein wat meer tot leven.

De muziek varieert van rauwe blues tot rock, zelfs de Foo Fighters komen voorbij in een ander jasje. Jammer is dat het geheel zwaar overstuurd is, daardoor vallen details weg en zijn de zangeressen amper te horen. Het devies is mannen met baarden en een zware stem, dat maakt de groep wel uniek. Ook heeft de frontman er zelf duidelijk veel zin in en dat straalt er vanaf, al ligt zijn hese stem niet bij iedereen even goed in het gehoor.  Een entertainer is het zeker en daar gaat het ook om.

In de rechter tent vanaf het podium, maakt de Australische Jami Faulkner zijn opwachting aan het einde van de middag. Bekend van naam en een grote fanbase wacht hem op. Een groter contract met de voorgaande muzikant is haast niet mogelijk. Hij opent enkel met akoestische gitaar, ingetogen en ongepolijst.

Dan volgt, het door Faulkner zelf  aangekondigde Rock’N Roll nummer, wat ritmische begint waarbij hij ook een peddel als drum gebruikt. Dat de zanger buitengewoon goed gitaar speelt, blijkt uit de diepte die hij creëert. Geen moment klinkt het vlak of eenzijdig, erg knap om de tent te boeien met een enkel instrument.

Laaiend applaus valt hem de beurt, wanneer opeens een medley ingezet wordt van Nirvana, White Stripes naar Metallica, ACDC  en in een ademstoot door naar Paul Simon, Led Zeplin en weer terug. Vlug, gevat, imponerend, meesterlijk gespeeld en zonder te verslappen het eigen refrein weer terugpakkend. Dat is vakmanschap, zonder twijfel.

Uit Tilburg komt de begeleidingsband die dan het podium op komt, waarna het publiek getrakteerd wordt op de nieuwste single ‘Forgive Forget’ wat met keyboard lichter klinkt. Het zijn complexe melodieën, en het kabbelt zogezegd wat voort, maar dat doet niet onder aan de inzet van deze muzikant.

Mister And Mississippi hebben naam gemaakt dit seizoen en het is twijfelachtig of de tent zo vol staat door de stromende regen, of door nieuwsgierige tieners met name. Iedereen wil later zeggen “daar was ik bij voor ze echt groot werden.” Wie er vorige jaar niet bij was om de Utrechtse formatie te zien, kan nu de slag inhalen.

Niet een standaard band in de 3FM tent,  al is het maar de opstelling; drums in het midden en gitaristen aan de zijkant, zodat alle bandleden op een rij vooraan te zien zijn. De set opent dromerig met de zingende drummer Samgar Lemuël Jacobs , uitgesponnen a la Passenger.

Het doet Iers aan met vrouwelijke tegenstem van Maxime Barlag. Toch staat de zaal er afwachtend bij en de sfeer is wat gespannen, wellicht omdat velen te dicht op elkaar staan.

Misschien omdat bewegen en enige respons op deze muziek wat lastig is voor de gemiddelde festivalganger. De nieuwe single ‘Same Room, Different House’ slaat wel goed aan, gezien het luide applaus.

Een nieuw nummer ‘Sing A Song’ wordt gepresenteerd, de instrumenten blijven melodieus in elkaar over gaan met folk invloeden. Met een wat fellere gitaar dan voorheen en omlijst door de tamboerijn. De samenzang is liefelijk en zo anders dan het meeste wat vandaag voorbij komt. Alleen dat maakt deze formatie al tot een unicum.

Aan de andere kant is het Zweedse Movits! Bezig met een opzwepend hiphop feestje, inclusief saxofoon en draaitafel. Een totaal andere sfeer met veelal dansende mensen,  die al dan niet op de maat springen en ronddraaien. De mannen maken er een feest van, maar de zware bas doet de oren klapperen. Hoe dan ook een oppepper tijdens het eten.

Nog een bekende naam in de talentenpoel zijn de Handsome Poets. Voor het eerst stevig rocken met een catchy ondertoon, het is dan ook flink dringen in de tent en wederom is het de vraag of de toenemende regen daar invloed op heeft.

De set opent krachtig en dat zet door tot halverwege, wanneer de meer elektronische kant van de groep naar voren komt. Een symfonisch randje en midtempo-nummers, die de energie in een mum van tijd doet verdwijnen.

Het charisma van de frontman Tim van Esch, gekleed in glanzend jasje op een bruine pantalon, redt het concert en zijn bewegingen doen hier en daar aan Queen denken. Zijn stem is ook verrassend hoog, wat hem totaal geen moeite lijkt te kosten. Soepel bewegend en in alle toonaarden zuiver, dat is wel kenmerkend voor een kwalitatief hoogstaande zanger.

Ilse DeLange heeft een succesvolle theatertour achter de rug, die na de zomer een vervolg krijgt door heel Nederland. Daarnaast wordt ze jurylid bij The Voice, die het vierde seizoen in gaat. De zangeres keert terug op het festival podium van Huntenpop met veel oud materiaal.

Het regent nog wanneer de band zijn entree maakt, toegejuicht door vele fans. Bij het derde nummer ‘World Of Hurt’ de grote doorbraak van Ilse, is het droog en lijkt het alsof heel Huntenpop zich vooraan verzameld heeft.

Meer dan voorheen is het festival een familie uitje, waar kinderen en opa’s en oma’s meer dan welkom zijn. Het is ook aandoenlijk om iedereen uit volle borst te zien meezingen. De set bestaat uit vele bekende hits van ‘I’ll Be Yours’ en ‘Flying Blind.’

Ilse DeLange heeft met ‘Eye Of The Hurricane’ een bejubeld album afgeleverd en toch komt er weinig nieuws voorbij in de set. Afgezien van het melodieuze ‘Winter Of Love’ waarop Ilse de ogen sluit, gekleed in zwart steekt enkel haar arm en haar af tegen de achtergrond.

Iedere keer weet de zangeres de zaal te beroeren met haar energie, oprechtheid en fragiliteit. De switch naar de het opzwepende ‘The Great Escape’ lijkt groot, maar het gaat haar makkelijk af.

Inmiddels zijn de achtergrondzangeressen niet meer weg te denken bij de band, een dynamische toevoeging. Al zijn ze soms wat lastig hoorbaar. De formatie staat wat statisch op het podium, maar dat doet niet onder aan de kwaliteit. Zo heeft gitarist Arnold van Dongen een gierende gitaarsolo, waarna interactie met bassist Aram Kersbergen.

Overduidelijk is dat de muzikanten zelfs na de zomervakantie, perfect op elkaar zijn ingespeeld. Of het nu drummer Bart Vergoossen is achterin, of toetsenist Will Maas aan de zijkant. Toch draait alles om Ilse, die met ‘So Incredible’ afscheid neemt en de ware headliner van de avond blijkt te zijn.

In de tent is Kensington opgewarmd, die bij binnenkomst de cover ‘Keep Your Head Up’ van Ben Howard inzetten. Een gewaagde keuze, aangezien het nummer zo bekend is. Toch komt zanger Eloi Youssef akkelig dicht bij het origineel op geheel eigen wijze.  De originele single voor War Child is opgenomen met zangeres Sandra van Nieuwland.

De band speelt stoïcijns door wanneer er een groot geel opblaas ‘BOB’ het podium op vliegt, al is een roadie er snel bij om het te verwijderen. Wellicht is de actie een hint naar de flessen wijn op het podium, die overigens niet worden aangeraakt door de band.

De ballade ‘Ghosts’ is vooral keyboard gestuurd, waar de nasale stem van Youssef bij af steekt. Contrast wordt gevormd door gitarist Casper Starreveld, die dat met verve doet al is de performance wat statisch.

Inmiddels houdt de regen flink aan, wat de headliner Guano Apes geen goed doet. De band is terug na vele jaren afwezigheid met het album ‘Bel Air’ uit 2011. Waarna de band in 013 Tilburg optrad en deze zomer heel Europa aan doet. Toch is de band in Duitsland werkend aan een nieuw album.

Zangeres Sandra Nasic is nog steeds een blonde, fragiele vrouw die iedereen verbaast doet staan met haar krachtige stem. De hele set zal ze half verborgen gaan onder haar anorak, de capuchon ver over haar ogen getrokken. Dat doet de performance helaas geen goed, al deert het de zwartgeklede fans niet.

De band is de enige stevige band op Huntenpop, juist dit festival heeft de reputatie om metal naast pop te programmeren. Dat is dit jaar dan toch wat minder.  De ruige rock van deze formatie maakt veel goed. Al is het een  minpunt dat het eerste halfuur enkel nieuwe nummers van ‘Bel Air’ worden gespeeld, het is dan ook lang wachten op de grote hit ‘Open Your Eyes.’

Sandra wordt bijna overstemd door de schreeuwende massa, de Duitsers kunnen rekenen op een warm onthaal. Daarna zakt het optreden toch flink in, omdat nummers zoals ‘O What A Night’ en ‘This Time’  allemaal op de zelfde lijn liggen. Scheurende gitaren, opzwepende teksten en toch houdt het de spanning niet vast helaas.

Misschien omdat aantal jaar geleden op Dauwpop deze zelfde band met hoge sprongen en energie voor tien, een sterke indruk maakten die moeilijk te evenaren valt. Al met al een waardige afsluiter. Dan zijn de vele gezinnen al naar huis en is het een stuk stiller op het vernieuwde Huntenpop na een geweldige festivaldag.

This slideshow requires JavaScript.