Tarja Turunen – goed verzorgd en hartverwarmend optreden in Tivoli
tekst: Silviapd
foto: Ton Dekkers – op dit beeldmateriaal berust auteursrecht.
De Nederlandse band TheNAME is de supportact op de ‘Colours In The Road’ tour van Tarja Turunen. Een concertreeks die naar Zweden, Italië, Zwitserland en Duitsland voert. Zo is er ook een optreden in Tivoli Oudegracht.
Tijdens de laatste maand van haar bestaan, voordat de overgang naar het Vredenburg plaatsvindt, is er nog een primeur in deze concertzaal. Voor het eerst speelt de bekende Finse zangeres Tarja Turunen in Utrecht.
Voor de maandagavond is het niet eens verrassend rustig, wanneer TheNAME de set opent. Deze stevige metal band van eigen bodem, heeft met het album ‘Unchained’ lovende perskritieken ontvangen. Het is veelbelovend dat ze op deze manier de kans krijgen om de fanbasis in Europa uit te breiden.
Halverwege de set staat de zaal flink vol, gezegd hebbende dat het balkon deze keer gesloten is. De voorverkoop was matig, maar met ruim vijfhonderd man is de opkomst toch opbeurend te noemen.
Zangeres Hadassa Kosten heeft wel raakvlakken met de headliner van de avond. Ook zij beschikt over een hoog en zuiver stemgeluid, die met gemak boven de stevige gitaren uit komt.
“Imagine” afkomstig van de nieuwe CD, is catchy door de melodieuze stem van de galant bewegende frontvrouw. De zwaardere gitaarpartij van Rens Slager vormt een stevig contrast, met daarbovenop de roffelde drums door Jasper van Minnen.
Toch is deze groep geen standaard gothic band, of female fronted metal, zoals het genre ook wel heet. De nummers zijn uitdagender, al is het maar omdat het minder harmonieën in de begeleiding bevat en een zwaardere soort metal de grondslag vormt. Dat maakt de set verrassend en wellicht minder toegankelijk. Daardoor is de band wel minder voorspelbaar en zit er potentie in de podium presentatie.
Wanneer Tarja Turunen het podium op komt, wordt ze warm onthaalt door enthousiaste fans vooraan. Het is toch een grote diva die opeens als ‘cadeau’ van dichtbij te bewonderen valt. Een alleskunner van een zangeres, die met gemak voor grote massa’s speelt, doet nu een paar stappen terug naar het intieme Tivoli.
Filmish opent Tarja en band met “In For A Kill” wat bombastisch klinkt met cello en zware gitaren. Opbouwend naar grote uithalen, die haar zo wereldberoemd hebben gemaakt. Het zet de toon voor de rest van de avond: een bombastisch repertoire komt voorbij waarin Tarja al haar kunnen kwijt kan.
Wat het meest op valt, is het gemak waarmee deze zangeres haar stem gebruikt: totale controle hebbend over iedere toon en met een groot bereik waar menigeen van zal dromen. Het is bewonderingswaardig hoe professioneel de aanpak is, tot in de details is alles verzorgd en uitgedacht. Of het nu de muzikale begeleiding is of de outfit met bijpassende microfoon.
De fans krijgen zeker wat er verwacht wordt en meer. Tarja Turunen is naast een veelzijdige zangeres een gepassioneerde persoonlijkheid met een grote dosis charisma. Het is haar enthousiasme die de hele avond over straalt op het publiek. Haar lach, bewegingen en oprecht plezier is aanstekelijk.
Daarom is een warm onthaal juist zo verdiend en een opluchting, het zou toch treurig zijn geweest wanneer een verveelde, statische zaal op maandagavond niet het enthousiasme zou delen. Gelukkig is dat ongegronde angst geweest.
Al mag duidelijk gezegd worden dat velen de nieuwere albums toch minder kennen, al slaat de single “500 Letters” goed aan. Massaal wordt er meegezongen op “Falling Awake” en “Sing For Me.” Bij dit laatste nummer, toont de zangeres dat ze ook improviseert tijdens het optreden: andere uithalen en instrumentatie maken het geheel dynamisch en verrassend.
Het uitgesproken “dankjewel” door de zangeres wordt met gejoel ontvangen. Na het eerste half uur, neemt Tarja de tijd om het woord tot de zaal te richten: “Thank you for the incredible years since the beginning. This next song is for you! It is a beautiful gift to receive your support and I do appreciate that a lot.” Waarna “I Walk Alone” klinkt.
De zwarte outfit wordt verruild voor een rode, wanneer er een drum intermezzo klinkt. Al snel gaan cello en gitaar met elkaar in duel. Wel is de stem van Tarja nog op de achtergrond hoorbaar in de mix.
Verrassend is de cover van Peter Garbiel’s “Darkness” waarbij niet alleen de hoogte wordt opgezocht, maar ook lagere zanglijnen prima passen bij de logge bezetting. Ook hier is niets aan te merken op de band, die als een huis staat. Met name cellist Max Lilja oogst bewondering. Wel zijn af en toe de teksten wat lastiger verstaanbaar.
Over het algemeen is de begeleiding vrij stevig en misstaat niet voor grote evenementen, maar juist in Tivoli verwacht ik dat de zangeres het ook klein kan maken op een intieme manier. Dat wordt het meest benaderd op het semi klassieke “Mystic Voyage.”
De bombastische set komt meer tot rust en maakt plaats voor piano en de melodie doet denken aan een modern ‘Gloria.’ De sterke impressie van Tarja brengt het verhaal tot leven, de Spaanse teksten voegen een extra dimensie toe. Wat mij betreft het sterkste nummer van de avond, juist omdat het zo afsteekt.
Nu is het publiek pas echt opgewarmd en alle handen gaan dan ook de lucht in tijdens de overbekende cover “Over The Hills And Far Away” wat de klapper van de avond is. Na nog een drietal toegiften, valt het doek dan echt. Tarja Turunen is duidelijk een zangeres die alles tot in finesse beheerst. Hopelijk doet zij ook nog mee aan het Eurovision songfestival, dat zou nog eens een aanwinst zijn!
Music Credo webzine 